Την Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου 2016 στις 20.00 θα εγκαινιαστεί η έκθεση «Σπύρος Παπαλουκάς. SYNOPSIS. Ζωγραφική, αγιογραφίες, σχέδια, μακέτες». 130 και πλέον αντιπροσωπευτικά έργα της εξελικτικής πορείας του μεγάλου ανανεωτή της ελληνικής ζωγραφικής, αποκαλύπτουν την προσφορά του στη στερέωση του ελληνικού μοντερνισμού. Ο Παπαλουκάς από το 1909 έστρεψε την προσοχή του στη ζωγραφική, όταν πρωτοξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, έως το 1956 που άφησε την τελευταία του πνοή, καθηγητής πλέον της Α.Σ.Κ.Τ., σε ηλικία 65 ετών. Το σχέδιο όλα αυτά τα χρόνια αποτελούσε τον πυρήνα της ζωγραφικής του δράσης.

Ο Ανδρέας Ψαράκος γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας. Άρχισε μαθήματα ζωγραφικής με δάσκαλο τον Βρασίδα Βλαχόπουλο. Σπούδασε στην Σχολή Βακαλό με δασκάλους τον Βαγγέλη Δημητρέα και τον Γιάννη Βαλαβανίδη. Φοίτησε στην Γερμανική Σχολή Γραφικών Σπουδών και με κρατική υποτροφία το πρόγραμμα μελέτης των φυτικών χρωμάτων (Κρήτης) ενώ φιλοτεχνεί αφίσες μεγάλων διαστάσεων για θεατρικές παραστάσεις. Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει κάνει 12 ατομικές εκθέσεις και είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε.

Τον Ελύτη τον είπαν «ποιητή του Αιγαίου». Γεννημένος στην Κρήτη, με καταγωγή από τη Λέσβο, και με το άλμπουμ της ζωής του γεμάτο με καλοκαιρινές φωτογραφίες από τις Σπέτσες και την Αίγινα, η ποίηση του αρχίζει από τις «Μικρές Κυκλάδες» κοιτάζει κατάματα τον «Ήλιο τον πρώτο» και ύστερα τον «Ήλιο τον Ηλιάτορα». Δεν ξέρω πότε πρωτοσυζήτησαν στη Σουηδία να του δώσουν το Νόμπελ,

«

Η Τίνα Καραγιώργη είναι μία πολύπλευρη εικαστικός, κοσμήματα της οποίας φιλοξενούμε συχνά στο πωλητήριο του Ιδρύματος Θεοχαράκη και τα οποία σημειώνουν εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, αν κρίνουμε από την προτίμηση με την οποία τα περιβάλλουν οι φίλοι του Ιδρύματος.

«...ο ήλιος κυκλοδίωκτος, ως αράχνη, μ ’ εδίπλωνε και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως»

                 Α. Κάλβος

Τον Ελύτη τον είπαν «ποιητή του Αιγαίου». Γεννημένος στην Κρήτη, με καταγωγή από τη Λέσβο, και με το άλμπουμ της ζωής του γεμάτο με καλοκαιρινές φωτογραφίες από τις Σπέτσες και την Αίγινα, η ποίηση του αρχίζει από τις «Μικρές Κυκλάδες» κοιτάζει κατάματα τον «Ήλιο τον πρώτο» και ύστερα τον «Ήλιο τον Ηλιάτορα».

Ο Σωτήρης Σόρογκας, ως φυσική παρουσία, μου έδινε πάντοτε την εντύπωση μιας αλλόκοσμης αγιότητας. Ασυνήθιστα ψηλός και πάντα ασκητικός, με ένα πρόσωπο εξαϋλωμένο, πλαισιωμένο με ένα φωτοστέφανο από κυματιστά μαλλιά, και με ένα βλέμμα μόνιμα εκστατικό, ξεχώριζε ανάμεσα στο πλήθος δίνοντας την εντύπωση ενός ατόμου μοναχικού και απόμακρου. Όταν τον γνώρισα καλύτερα, αναμορφώθηκε η μισή τουλάχιστον από την πρώτη μου εντύπωση.

Στο ταξίδι των δύσκολων καιρών μας σε τούτο το καλοκαίρι της αναμονής δίχως προσμονή, οι βάρκες του Σόρογκα μας θυμίζουν πως είμαστε λαός θαλασσινός, πως χρόνια ταξιδεύουμε στη θάλασσα.  Στη θάλασσα, που δεν υπήρξε ποτέ για μας εμπόδιο, αλλά αντίθετα όχημα επικοινωνίας και συνάμα περιπέτειας. Οι βάρκες του Σόρογκα, έτσι όπως ο χρόνος τις κούρασε σαν αγιασμένες από τη χρήση και την υπηρεσία, ταξιδεύουν πρώτα τον νου και την καρδιά μας και μας ψυχώνουν για δημιουργία και για αναζήτηση νέων περιπετειών.