Η έκθεση του Σωτήρη Σόρογκα, «Θαλάσσια Ξύλα 2010-2016», μετράει ήδη τρεις εβδομάδες και το ελληνικό (και όχι μόνο) κοινό παίρνει μια ανάσα δροσιάς μέσα από τα έργα του, που μοιάζει μικρή αιγιοπελαγίτικη απόδραση κι ας βρισκόμαστε στο κέντρο της Αθήνας. Ο Τάκης Μαυρωτάς, επιμελητής της έκθεσης, γράφει για την τελευταία δουλειά  του Σωτήρη Σόρογκα και για τον τρόπο έκφρασης τον οποίο ακολουθεί στη μέχρι τώρα καλλιτεχνική πορεία του:

Σε λίγες μέρες , η έκθεση του μεγάλου εκφραστή της γενιάς του ’30, Γιώργου Γουναρόπουλου, θα φτάσει στο τέλος της. Η «Κυρία Λουριώτη», ο «Ελευθέριος Βενιζέλος», η «Μητέρα Ασάνιτσα» και οι τόσες γυναικείες μορφές και τοπία του, που με τα χρώματα τους αποδίδουν μια “λυρική μελωδική έκφραση του φωτός”, θα κατεβούν από τους τοίχους του Ιδρύματος Θεοχαράκη. Στη θέση τους θα κρεμαστούν τα έργα της καινούριας έκθεσης που θα είναι αφιερωμένη στο σπουδαίο καλλιτέχνη Σωτήρη Σόρογκα και θα εγκαινιαστεί την Τετάρτη 25 Μαΐου. Τίτλος: «Θαλάσσια Ξύλα 2010-2016». Επειδή, όμως, κανείς δεν μπορεί να τα πει καλύτερα από την Κική Δημουλά, σας δίνουμε μια γεύση, προδημοσιεύοντας το κείμενό της από τον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης, που θα εκδοθεί σύντομα.

Πρωτομαγιά φέτος το Πάσχα και ο Απρίλιος ανοιξιάτικος, γεμάτος χρώματα. Στο Ίδρυμα Θεοχαράκη το ισόγειο στολίστηκε με λαμπάδες, πασχαλινά διακοσμητικά, και όλα αυτά που φέρνουν στο μυαλό δώρα, νονές και βαφτιστήρια. Στο κέντρο του χώρου υποδοχής δεσπόζει ο σπουδαίος πίνακας του Σπύρου Παπαλουκά, «Ο Εσταυρωμένος Χριστός» που αποτελεί αντίγραφο από την ψηφιδωτή παράσταση της Σταύρωσης στον Όσιο Λουκά.

Η έκθεση του Ιδρύματος Θεοχαράκη με θέμα μια σειρά από σημαντικά έργα του Πικάσο και του Κοκτώ ήταν σίγουρα το καλλιτεχνικό γεγονός του φετινού χειμώνα.