Ο Σωτήρης Σόρογκας, ως φυσική παρουσία, μου έδινε πάντοτε την εντύπωση μιας αλλόκοσμης αγιότητας. Ασυνήθιστα ψηλός και πάντα ασκητικός, με ένα πρόσωπο εξαϋλωμένο, πλαισιωμένο με ένα φωτοστέφανο από κυματιστά μαλλιά, και με ένα βλέμμα μόνιμα εκστατικό, ξεχώριζε ανάμεσα στο πλήθος δίνοντας την εντύπωση ενός ατόμου μοναχικού και απόμακρου. Όταν τον γνώρισα καλύτερα, αναμορφώθηκε η μισή τουλάχιστον από την πρώτη μου εντύπωση.