Λέμε συχνά για έναν επιτυχημένο ζωγραφικό πίνακα “σαν  φωτογραφία είναι”.. Μπορεί, όμως, μια φωτογραφία να είναι σαν ζωγραφικός πίνακας; Ναι, μπορεί. Και μάλιστα αυτή η καλλιτεχνική έκφραση έχει υπογραφή: Κάλλη Μπέλλου. Γεννημένη στο Βέλγιο, ζει μόνιμα πλέον στην Ελλάδα και δημιουργεί την τέχνη της. Τη συναντήσαμε και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το φανταστικό κόσμο της επεξεργασμένης φωτογραφίας, τα ταξίδια που αποτυπώνονται στη δουλειά της και τα μελλοντικά της πλάνα.

Κυρία Μπέλλου, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να πάρετε την κάμερά σας και να μπείτε στον κόσμο της φωτογραφίας; Πώς ξεκινήσατε;

Θα έλεγα πως ξεκίνησε σαν παιχνίδι στην ηλικία των 15, όταν ο πατέρας μου, μου χάρισε την φωτογραφική του μηχανή. Θυμάμαι, πως όπου πήγαινα την είχα πάντα μαζί μου, φωτογράφιζα ότι μου προκαλούσε το ενδιαφέρον.  Εκείνο το διάστημα δεν φανταζόμουν πως η φωτογραφική μηχανή θα ήταν τα «μάτια» μου για τα επόμενα χρόνια.  Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να ζω μέσα από τις εικόνες μου. Ένιωθα πως κάθε «κλικ» ήταν μια επιβεβαίωση πως υπήρξα στο δεδομένο σημείο, τη δεδομένη στιγμή. Ήταν σαν να ήθελα να αιχμαλωτίσω το χρόνο. Σήμερα αυτό που έχω να πω, είναι πως η φωτογραφική μηχανή ήταν το μέσο για ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

Αν κανείς μπει στην ιστοσελίδα σας θα δει ότι έχετε ταξιδέψει πραγματικά παντού! Σίγουρα είναι μια από τις “απαιτήσεις” της δουλειάς, αλλά πρέπει να αγαπάτε γενικά τα ταξίδια.. Έχετε ζήσει σε κάποια από αυτές τις χώρες που αναφέρετε;

Τα ταξίδια είναι η δεύτερη μεγάλη αγάπη μετά την φωτογραφία και όταν δυο αγάπες ενώνονται, τότε το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.  Πράγματι έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες, όμως δεν έχω ζήσει σε κάποια από αυτές. Γεννήθηκα στο Βέλγιο όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια μέχρι την ηλικία των δέκα. Η Ελλάδα είναι ο τόπος μου, οι ρίζες μου. Δεν μπορώ να με φανταστώ μακριά από τον ήλιο, τη θάλασσα, τους αρχαιολογικούς χώρους. Που αλλού θα βρω αυτό το φως;

Εκτός από την κλασσική φωτογραφία, σας έχουμε συνηθίσει σε πιο σύνθετα πράγματα. Παίρνετε το πραγματικό και το μετατρέπετε σε κάτι φανταστικό. Τι θέλετε να πείτε στον κόσμο μέσα από την τέχνη σας;

Όταν άρχισα να πειραματίζομαι με τα pixels πριν από περίπου έντεκα χρόνια ήταν μάλλον από περιέργεια.  Στη συνέχεια άρχισαν να εμφανίζονται τοπία και πρόσωπα φανταστικά, σα να ήταν κρυμμένα και περίμεναν από μένα να τους δώσω ζωή.  Μήπως αναζητούσα τους ήρωες των παραμυθιών που διάβαζα όταν ήμουν παιδί;  Μήπως έφτιαχνα φανταστικά τοπία που θα ήθελα να επισκεφτώ; Σίγουρα όλο αυτό εξελίχθηκε σε κάτι που δεν περίμενα, έναν φανταστικό κόσμο που μου δίνει χαρά και με κάνει να ονειρεύομαι.  Αν μέσα από την τέχνη μου καταφέρω να μεταδώσω λίγο «ονείρεμα» στον κόσμο, αν κάποιος ταξιδέψει στα φανταστικά τοπία μου τότε η χαρά μου θα είναι διπλή.

Ξέρουμε ότι έχετε συνεργαστεί κατά καιρούς – εκτός από το Ίδρυμα Θεοχαράκη – και με άλλα μουσεία, αλλά και με θέατρα. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Αυτές τις μέρες ετοιμάζεται η νέα ιστοσελίδα μου kallibellou.com. Δεν θα περιέχει ταξιδιωτική φωτογραφία, αλλά μια επιλογή ασπρόμαυρων φωτογραφιών και εικαστικών έργων που δημιούργησα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Νιώθω πως μέσα από αυτή την παρουσίαση, θα είναι σαν να αποκαλύπτομαι στον κόσμο. Μια πρόσκληση στον κόσμο μου. Φωτογραφικά ετοιμάζω κάτι, για έναν αγαπημένο αρχαιολογικό χώρο, την Ελευσίνα.  Είναι νωρίς ακόμα για να μιλήσω για την τελική ιδέα. Τέλος, θα σας εκμυστηρευτώ κάτι που δεν έχω ανακοινώσει μέχρι σήμερα.  Ο φανταστικός κόσμος μου δεν εμφανίζεται μόνο στα εικαστικά έργα μου. Το μικρόβιο είναι κολλητικό και επεκτάθηκε σε φανταστικές ιστορίες. Μία από αυτές, «Το κόκκινο σκαθάρι» μια μικρή ιστορία που μιλάει για την φιλία.  Νομίζω πως έχω εθιστεί στη δημιουργία πλασμάτων με περίεργη μορφή και με παράξενα ονόματα.  Θέλω να πιστεύω πως το δώρο της έμπνευσης θα συνεχιστεί και πως θα έρθει η ώρα να μοιραστώ τις ιστορίες μου με μικρούς και μεγάλους.