Ο Κωνσταντίνος Βολτής, γεννήθηκε το 1940 στο Ξηροκάμπι Λακωνίας. Εισήχθη μεταξύ των πρώτων στη Νομική Σχολή του Ε.Κ.Π.Α, δικηγόρος Αθηνών και πρώτος επιτυχών σε διαγωνισμό το 1970, διορίστηκε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, του οποίου διετέλεσε Α’ Αντιπρόεδρος από το  2000 έως το 2007.

Το νέο του βιβλίο “Ερωτικοί Θρύλοι και Ιστορίες”, για το οποίο μας μίλησε, είναι ένας καλοδιάθετος βηματισμός φαντασίας και έρευνας στον ευρύτατο χώρο της ερωτικής ζωής, στους θρύλους και στην πραγματικότητα. Ο μύθος, η ιστορία, η ποίηση, η τέχνη αναμοχλεύονται, αναζωογονούνται και μεταλλάσσονται, με επίκεντρο πάντα το αρσενικό και το θηλυκό..

Πώς αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο με θέμα αθάνατες αισθηματικές ιστορίες ζευγαριών που αποτέλεσαν σύμβολα αγάπης και που οι αιώνες δεν ξέχασαν ποτέ;

Μετά από την απαιτητική λειτουργική θητεία σαράντα περίπου ετών στο χώρο της ευνομίας και της ευθυδικίας, που εξέφραζε για μένα ο θεσμός του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αναδύθηκε σε μεγάλο πια βαθμό το φιλολογικό μου ενδιαφέρον ως κληρονομιά από τον πατέρα μου καθηγητή Φιλολογίας, αναγνωρισμένο παιδαγωγό και διδάσκαλο της κλασικής παιδείας. Όφειλα να τιμήσω τη μνήμη του και να ανταποκριθώ στην επιθυμία του να γίνω πέρα από καλός νομικός και καλός φιλόλογος. Άλλωστε ο νομικός λόγος πρέπει να περιέχει και στοιχεία έντεχνου λόγου, καθώς και φιλοσοφικά και ιστορικά. Το φιλολογικό μου ενδιαφέρον γονιμοποίησε η συνεχής επαφή και χρήση της πλούσιας πατρικής βιβλιοθήκης. Η ανεξάντλητη πηγή της Ελληνικής Μυθολογίας, οι θησαυροί της Παγκόσμιας Ιστορίας και της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, η λαμπερή Ιστορία της Τέχνης, πιο εξειδικευμένα αναγνώσματα όπως ο Παύλος και η Βιργινία, ο Αρχισιδηρουργός, Άννα Καρένινα και άλλα, με έμφαση στα συναισθήματα των ηρώων και των ηρωίδων. Και παράλληλα, πολλά κοινά αναγνώσματα της εποχής (π.χ: «Μάσκα»). Αρχή του ήταν «πάντα δοκιμάζετε, το καλό κατέχετε». Ο φιλόλογος – παιδαγωγός «τσεκάριζε: τι σου προξένησε περισσότερο ενδιαφέρον από τους Άθλιους του Ουγκώ;». «Το κεφάλαιο Ειδύλλιον και Εποποιϊα, και πιο πολύ το Ειδύλλιον Μάριος και Τιτίκα». Και, όμως, το σημαντικό είναι το κεφάλαιο Ο Επίσκοπος μπροστά σε νέο φως, για να μου κάνει τα πρώτα μαθήματα δημοκρατίας. Άλλοι εντυπωσιασμοί απέρρευσαν από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη (Βεατρίκη, Φραντζέσκα ντα Ρίμινη…) από την προσέγγιση της αρχαίας τραγωδίας, από τα ερεθίσματα κλασικών έργων τέχνης, από την αμεσότητα της σκηνικής και μουσικής δράσης παραστάσεων όπερας. Έτσι, εντυπώθηκαν νοερά, οπτικά και ηχητικά στο μυαλό μου πολλά και μεγάλα ζευγάρια. Με τον εντυπωσιασμό υπάρχει μια διαρκής έντονη παρόρμηση να εξωτερικεύσεις και να προβάλλεις τέτοιες ιστορίες. Και υποχρέωση να  τις μεταφέρεις και ως γνώση χρήσιμη και για τους άλλους.

Παρεμβαίνετε στην κάθε ιστορία μόνο λογοτεχνικά ή  αναπλάθετε και μυθιστορηματικά την ιστορία;

Το κύριο μέλημα, δηλαδή την μεταφορά των προσωπικών εντυπώσεων και γνώσεων, προσπάθησα να περιβάλλω με προσωπικό λογοτεχνικό ύφος και νομίζω ότι ο αναγνώστης θα διαγνώσει, ότι το ύφος αυτό είναι σταθερό και ανόθευτο. Αυτό μου επιτρέπει να υπερασπιστώ καταρχήν την πρωτοτυπία της διήγησης και όταν χρησιμοποιούνται αυθεντικές πηγές με σεβασμό στην μεγάλη αξία τους.H ανάπλαση κάθε ιστορίας, επιχειρείται να αποδίδει το φυσικό, ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον και τους δεδομένους χαρακτήρες των προσώπων. Έτσι, η αφήγηση ζωντανεύει και φυσικά σε αυτό συνεισφέρει, νομίζω, και κάποια δόση γόνιμης και τιθασευμένης φαντασίας (π.χ. ο δικανικός λόγος του Υπερείδη κατά την υπεράσπιση της Φρύνης). Στα πλαίσια αυτά, περιορίζεται η μυθιστορηματική ανάπλαση, η οποία σε πλήρη ελευθερία, νομιζω, θα αλλοίωνε τη σταθερή αξία γεγονότων. Ρωτήθηκα, γιατί δεν περιέλαβα το ζευγάρι «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Εξήγησα απλά, ότι είναι τόσο διαδεδομένη ιστορία και δεν αποκλείω ο Σαίξπηρ να άντλησε από παλαιότερα στοιχεία (π.χ. «Ανθία και Αβροκόμης» του Ξενοφώντος Εφέσιου). Περιέλαβα όμως ιστορίες (στην ουσία παραμύθια) για να γίνουν γνωστά φανταχτερά ονόματα των ηρώων τους.

Φιλοδοξείτε το βιβλίο -πέρα από την ευχαρίστηση που προσφέρει στον αναγνώστη- να αποτελέσει και ένα τόμο αρχείου για ένα μελετητή, που θα χρειαζόταν να ανατρέξει σε ανάλογες μυθολογικές, λογοτεχνικές ή ιστορικές αναφορές;

Κάθε λογοτεχνικό βιβλίο δεν πρέπει να θεωρείται πεπερασμένο. Μπορεί να φαίνεται, ότι καλύπτει εκτεταμένη περιοχή, αλλά τα όρια του είναι ανεξάντλητα, ακόμα και όταν αναφέρεται στην προσωπική ζωή ηρώων. Φιλοδοξία μου είναι να πορευθεί ο αναγνώστης ευφρόσυνα και μαζί στοχαστικά και ακόμα μεγαλύτερη φιλοδοξία μου είναι το βιβλίο να γίνει αφορμή για νέες εμπνεύσεις με πολλούς ακόμη ήρωες.

Οι αισθηματικές ιστορίες που περιλαμβάνονται στο πολυσέλιδο αυτό τόμο με τίτλο “Ερωτικοί Θρύλοι και Ιστορίες”, μαρτυρούν, όπως δείχνει και η βιβλιογραφία, μια πολύχρονη έρευνα πολύ πριν τη συγγραφή. Πόσο καιρό διήρκησε όλη η προετοιμασία, ως τη στιγμή που πήρατε στα χέρια σας έτοιμο το καλαίσθητο αυτό βιβλίο;

Ο καμβάς του βιβλίου προέκυψε από την πλούσια επαφή με το βιβλίο και την τέχνη (ζωγραφική, γλυπτική, μουσική). Ομολογώ, ότι δεν με διακρίνει η οργάνωση και η μεθοδικότητα για την συγκέντρωση υλικού. Όλα προέκυψαν από την ανεξίτηλες, δυνατές και ζωηρές εντυπώσεις. Δεν χρειάστηκε πολύχρονη έρευνα και η βιβλιογραφία ήταν πάντα διαθέσιμη. Το συγγραφικό μου ενδιαφέρον αρχικά και μετά την συνταξιοδότησή μου, βρήκε έδαφος σε δημοσιεύσεις μελετών και άρθρων στον χώρο της νομικής επιστήμης και κατ’ επέκταση σε προκλήσεις πολιτικοκοινωνικού ενδιαφέροντος («Εγκόλπιο «σωστού» ψηφοφόρου», 2015, εκδόσεις Α. Σάκκουλα – «Η υπόθεση της λίμνης Βιστωνίδας» – «Το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου», 2018, εκδόσεις Ν. Σάκκουλα). Μετά ήλθε η συγγραφή του «καλαίσθητου αυτού βιβλίου», το οποίο χάρηκα πρώτος.

Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Βολτή μπορείτε να το βρείτε εδώ.