Είχε λάβει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις ως εκπρόσωπος της Ελλάδας και είχε παρουσιάσει έργα του σε περισσότερες από 90 ατομικές και σε πάρα πολλές θεματικές-ομαδικές εκθέσεις.  Έχουν κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Καστανιώτη τρία βιβλία του: Το θράσος του καλλιτέχνη να γράφει (1995), Χωρίς τηλεόραση (2001), Φαρμακείον Ευάγγελου Ραφαλιά (2010). Το καλοκαίρι του 2012 ο Π. Τέτσης κυκλοφόρησε το βιβλίο του …εκ του θανάτου εις την ζωήν. Μνήμη προσφιλών, ενώ το 2012 παρουσιάστηκε η εναρκτήρια έκθεση του Μουσείου Τεχνών Λουκίας & Μιχαλάκη Ζαμπέλα, στην Λευκωσία, με τίτλο «Π. Τέτσης – Ζωγραφική».

Η τελευταία του έκθεση «Π. Τέτσης: Η αποθέωση του τοπίου. Ζωγραφική 2010-2014»  έγινε στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη. Όπως επισημαίνει η κ. Μαρίνα Λαµπράκη-Πλάκα “Οι πίνακες που παρουσιάστηκαν στο Ίδρυµα Θεοχαράκη, µνηµειακοί σε µέγεθος και επικοί στο ύφος, ιστορούν µια πρωτόγνωρη, «θεόκτιστη», νησιωτική Ελλάδα, που µόνον στην ποίηση είχαµε συναντήσει ως τώρα: «Τρεις βράχοι σε σχήµα πύλης, σκουριασµένοι / λίγα καµένα πεύκα µαύρα και κίτρινα / κι’ ένα τετράγωνο σπιτάκι θαµµένο στον ασβέστη», και ιδού οι στίχοι του Σεφέρη φέρνουν µπροστά στα µάτια µας τους τελευταίους πίνακες του ζωγράφου. Βουνά και βράχια ηλιοτροπικά γράφουν µε χρώµατα και φώτα τις ώρες και τις εποχές, ντυµένα άλλοτε µε πορφύρες και άλλοτε µε σκυθρωπά γκρίζα, όταν «µελανόπτερα σύννεφα αρµενίζουν» πάνω τους, σύµφωνα µε τη λύρα του Κάλβου.”

“Ο Παναγιώτης Τέτσης, αφοσιωµένος στη ζωγραφική αδιάλειπτα τα τελευταία 70 χρόνια, απέδειξε, µε τη συνέπεια του έργου του, ότι οι θεµατικές του ενότητες λειτουργούσαν αρµονικά απέναντι στο εικαστικό του όραµα. Το βλέµµα του είχες την αίσθηση ότι εισχωρούσε διεισδυτικά σε βιωµένους χώρους και οικεία θέµατα, αναζητώντας µια άλλη συγκίνηση πέρα από την οπτική πραγµατικότητα. Όπως ακριβώς γινόταν και µε τα ταξίδια του, ακολουθούσε την ίδια διαδροµή από τον Πειραιά προς την Ύδρα και κάθε φορά εμπλούτιζε την τέχνη του µε µοναδικές τοπιογραφίες που έχουν στιβαρή δοµή και πυκνή εκφραστική δύναµη, λαµπρύνοντας τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Ένα στοίχηµα µε τον τόπο και τον τρόπο που, ενώ το είχε κερδίσει µε την πρώτη, εξακολουθούσε να το παίζει, µε διαφορετικούς πάντα όρους.” αναφέρει χαρακτηριστικά ο επιμελητής της έκθεσης, κ. Τάκης Μαυρωτάς.

—————————————————————————————————————————————————————————-

Όσοι γνωρίσαμε τον Παναγιώτη Τέτση και συνεργαστήκαμε μαζί του στα πλαίσια της έκθεσής του στο Ίδρυμά μας, θαυμάσαμε την απλότητα, την προσήνεια, την αυθεντικότητα, τη σοφία, την ευγένεια, όλα στον υπέρτατο βαθμό. Θαυμάσαμε ιδιαίτερα τη γενναιοδωρία του προς τους ομότεχνούς του. Δεν έχασε, όλα αυτά τα χρόνια, ούτε μια έκθεση του Ιδρύματος. Ερχόταν αθόρυβα και απροειδοποίητα, δύο και τρεις φορές σε κάθε έκθεση και μελετούσε προσεκτικά κάθε έργο αρκετή ώρα. Ήταν ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας σπουδαίος δάσκαλος, αλλά και ένας λάτρης της ζωγραφικής τέχνης. Πολύτιμη κληρονομιά του δεν είναι μόνο το έργο του, αλλά και το ήθος του. Θα τον θυμόμαστε πάντα με θαυμασμό και αγάπη.